غذا حاضر است

بسیاری از پدر و مادرها، هنگامی که فرزندان آنها به موقع غذای خود را نمیخورند ،یا این که از خوردن بعضی از غذاها خودداری میکنند، عصبی و ناراحت میشوند درنتیجه ، وعده های غذا به صحنهٔ مجادله و نق زدن تبدیل میشود و بیشتر اوقات به کشمکش بین پدر و مادرها و فرزندان منجر میشود که در این ستیز هیچ کدام از طرفین برنده نمیشوند. هم پدر و مادر و هم فرزند ،ناخشنود میشوند ؛دیگر هیچ کس در انتظار وقت غذا لحظه شماری نمیکند و در نتیجه تغییرات اندکی در عادت غذا خوردن فرزند پدید می آید.

متأسفانه، مجبور کردن کودک به این که غذاهایی را بخورد که دوست ندارد یا اینکه هر چه را که در بشقاب خود دارد بخورد، معمولاً نتیجه معکوس می دهد. تنبیه کودکان به دلیل خودداری از خوردن غذا نیز همین نتیجه را میدهد. این گونه روش ها کودک را به خوردن ، وعده های غذا و اصولاً غذا بی علاقه میسازد و باعث میشود که در کودک عادتهای غذایی بدتری به وجود بیاید.

تجربه ما نشان میدهد که واداشتن کودکان به خوردن هر چیز، بدون توجه به میل آنها، روش معقول، انسانی و موفقی برای بهبود عادتهای غذایی آنان نیست. البته، بیشتر پدر و مادرها می دانند که میل کودکان به سرعت تغییر میکند و نیز میدانند که ممکن است یک کودک امروز چیزی را دوست نداشته باشد و یک هفته بعد ،اعلام کند که همان چیز را دوست دارد به علاوه بسیاری از کودکان در اثر خوردن غذاهای نامناسب در زمان نامناسب ،عادتهای غذایی غلطی پیدا میکنند یا آنکه به سبب اصرار زیاد در مورد غذایی خاص، در مورد آن تعصبی پیدا میکنند که مدتها دامنگیرشان میشود همچنین بر سر سفره کودکان اغلب در انتخاب نوع یا مقدار غذا عاقلانه عمل نمیکنند.

اهدافی که برای برنامه غذایی کودکان داریم :

1: کمک به کودک برای محدود کردن ریزه خواری قبل از وعده غذایی

2: راهنمایی کودک برای ازمایش غذاهای جدید یا آن دسته از غذاهایی که قبلا دوست نداشته است

3: آموزش کودکان برای این که از غذای سفره به مقداری در بشقاب خود بکشند که بتوانند بیشتر آن را تمام کنند

میان وعده :

اگر بخواهیم که کودکان گرسنه شوند و غذایی را که برایشان تهیه کرده ایم بخورند، آنها نباید مدتی قبل از هر وعده غذا چیزی بخورند. اما این کار معمولاً مشکل است زیرا هم چنانکه زمان وعده غذا نزدیک میشود کودک گرسنه تر می شود و میل به ریزه خواری در او بیشتر میگردد، به همین دلیل اشتهایش از بین میرود. هر چه زمان وعده های غذا را متناسب تر تنظیم کنید، مشکلات کمتری در زمینهٔ ریزه خواری خواهید داشت. برای مثال ممکن است بعضی روزها فاصله میان ناهار و شام چهار ساعت و نیم باشد و بعضی روزهای دیگر این فاصله به شش تا هفت ساعت برسد؛ طبیعی است که در روزهایی که فاصله میان ناهار و شام زیادتر است مشکلاتی پیدا خواهید کرد. در مورد وعده های دیگر نیز وضع به همین منوال است اگرچه بعضی افراد این را مفید یا لازم میدانند که فاصلهٔ بین وعده ها متغیر باشد اما مطمئن باشید که اگر فاصله بین دو وعده غذا زیاد شود، میل بیشتری به ریزه خواری در کودک خواهید دید. به خصوص برای فرزندان کوچکتر یک میان وعده در بعد از ظهر میتواند مناسب باشد. زمان این میان وعده باید نه آنچنان دیر باشد که اشتهای شام را در کودک کور کند و نه بسیار زود که کودک به یک میان وعده دیگر نیاز پیدا کند بیشتر پدر و مادرها برای رعایت هر دو ،مسئله بهترین زمان میان وعده را دو ساعت قبل از وعده غذای اصلی می دانند .

حجم مناسب غذا

ماباید به کودک کمک کنیم تا  تمام کردن غذا برای کودک آن قدر آسان شود که همیشه موفق شود و پاداشی دریافت کند ببینیم که این کار را چگونه انجام دهیم. آسان کردن روش آسان کردن اتمام غذا ،نیز آسان است . برای فرزندتان مقدار کمی غذا بکشید درصورتی که کودک شما نمیتواند هر چه را که در بشقاب دارد بخورد یک سوم مقدار معمول برای او بکشید؛ و اگر فرزندتان خودش غذا  میکشد، به او تذکر بدهید که یک سوم مقدار معمول بکشد و وقتی که آن را تمام کرد برای دریافت غذای بیشتر دوباره بازگردد در صورت اتمام مقدار اول بار دوم نیز همان قانون اعمال می شود او یک سوم مقدار معمول غذا بر میدارد. هدف این برنامه ، پیشرفت و بهبود عادات های غذایی در فرزند شماست .

آزمودن غذاهای جدید یا نامطلوب :

اعتقاد ما براین است که نباید کودک را به خوردن غذایی که دوست ندارد مجبور ساخت ؛ اگرچه قبول داریم که کودک باید غذاهای جدید را بچشد تا ببیند که آیا آنها را دوست دارد یا نه . هم چنین کودک باید به طور متناوب غذاهایی را که دوست ندارد بچشد ، شاید که ذائقه او تغییر یافته باشد . پس از آغاز برنامه ، نخستین باری که فرزند شما از چشیدن غذای جدید یا غذایی که آن را دوست ندارد پرهیز کند، برای او توضیح دهید که فقط باید یک قاشق چایخوری ازآن بخورد تا ببیند که آیا دوست دارد یا نه . براین نکته که باید فقط یک قاشق چایخوری بچشد نه بیشتر ، تاکید کنید . به فرزند خود بگویید که برای چشیدن هر غذای جدید یک امتیاز دارد. هنگامی که غذای پیشنهادی شما جدید باشد و کودک نخواهد آن را بچشد به هفته های گذشته توجه  داشته باشید که آیا فرزند شما این غذا را قبلا در طول هفته چشیده است یا نه درصورتی که قبلا آن را چشیده برای او توضیح دهید که مجبور نیست مجدد آن را بچشد اما اگر  از آن غذا بچشد امتیاز مثبت دارد . دوباره تکرارمیکنم که کودک خود را برای چشیدن غذا تحسین کنید و در صورتی که به چشیدن اقدام نکرد ، هیچ عکس العملی نشان ندهید .

فهرست