اهمال‌کاری، که به آن تعلل یا به تعویق انداختن کارها هم گفته می‌شود، رفتاری است که در آن فرد به طور مکرر انجام کارها را به تعویق می‌اندازد، حتی زمانی که می‌داند این کار پیامدهای منفی دارد.
این رفتار رایج‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد و می‌تواند در جنبه‌های مختلف زندگی ما، از جمله تحصیل، کار، روابط و سلامتی، تأثیر منفی بگذارد.
علل اهمال‌کاری
دلایل مختلفی برای اهمال‌کاری وجود دارد که می‌توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم کرد:
1. عوامل شناختی:
-
ترس از شکست: ترس از ناکامی و قضاوت، یکی از رایج‌ترین ریشه‌های اهمال کاری است. افراد در این حالت به جای روبرو شدن با چالش‌ها، آنها را به تعویق می‌اندازند تا از تجربه احساس ناخوشایند شکست دوری کنند.
-
کمبود انگیزه: اگر به اندازه کافی برای انجام کاری انگیزه نداشته باشیم، به احتمال زیاد آن را به تعویق می‌اندازیم. این موضوع می‌تواند به دلیل فقدان علاقه ذاتی به آن کار، عدم درک اهمیت آن یا غیرواقعی بودن اهداف باشد.
-
ضعف در تصمیم‌گیری: ناتوانی در اولویت‌بندی وظایف و برنامه‌ریزی برای انجام آنها، می‌تواند منجر به اهمال کاری شود. افراد در این حالت نمی‌دانند از کجا شروع کنند و در دریای کارها غرق می‌شوند.
2. عوامل عاطفی:
-
تنظیم نامناسب احساسات: افرادی که در مدیریت احساسات خود، به خصوص احساسات منفی مانند اضطراب و خستگی، مشکل دارند، بیشتر در معرض اهمال کاری قرار دارند. آنها ممکن است به عنوان راهی برای فرار از این احساسات، انجام وظایف خود را به تعویق بیندازند.
-
کمال‌گرایی: کمال‌گرایان اغلب از شروع کارها می‌ترسند زیرا از اینکه نتوانند به بهترین نحو انجامش دهند، هراس دارند. این ترس می‌تواند منجر به اهمال کاری و از دست دادن فرصت‌ها شود.
-
خودکم‌بینی: افرادی که عزت نفس پایینی دارند، ممکن است باور نداشته باشند که می‌توانند کارها را به درستی انجام دهند و به همین دلیل آنها را به تعویق می‌اندازند.